ZWOLNIENIE

Ono również powinno być poprzedzone rozmową. Po konsultacji z dyrektorem do spraw personalnych bezpośredni zwierzchnik wzywa pracownika. Kodeks pracy określa warunki zwolnienia, uprzejmość wymaga jednak, by poinformować zainteresowanego, dopiero potem nadać sprawie właściwy, urzędowy bieg. Osoba zagrożona zwolnieniem może poprosić o rozmowę i domagać się od zwierzchnika wyjaśnień. Może przybyć w towarzystwie wybranego przez siebie pracownika firmy (na przykład przedstawiciela związku zawodowego). Rozmowa pozwala na konfrontację opinii i ewentualne uzgodnienie warunków rozwiązania umowy. Z pewnością tego rodzaju „negocjacje” mogą przynieść zainteresowanym większe korzyści niż długi proces…

Jeśli nawet położenie zwalnianego jest bardzo trudne, ani on sam, ani jego koledzy czy najbliżsi nie powinni uważać sytuacji za niezwykłą i tragiczną – zwolnienie, a także okres bezrobocia, nie podważają niczyich kompetencji zawodowych i nie hańbią. A zatem nie dramatyzujmy i nie manifestujmy współczucia, smutku, tym bardziej zaś wyższości. W dzisiejszych czasach warunki techniczne, społeczne, ekonomiczne i demograficzne są inne niż w epoce pełnego zatrudnienia, a szybki rozwój nauki i pojawianie się wciąż nowych zawodów zmusza nas do stałego uzupełniania wiedzy fachowej i zmian zawodu. Ekonomiści zamiast o bezrobociu mówią często o „okresie dyspozycyjności zawodowej” trwającym od chwili utraty pracy do czasu znalezienia nowego stanowiska, lub o płynności kadr czy o doskonaleniu zawodowym.